Početkom devedesetih u opštini Šamac u punom kapacitetu je radilo 14 fabrika i najmanje pet velikih preduzeća koji su zapošljavali preko 10.000 radnika u okruženju.
Gotovo sve fabrike bile su na području grada tako da su oblikovale nekoliko „poslovnih zona“, a jednu od njih čini potez od pet fabrika u nizu od „Meboša“ do Šamačke industrije tekstila „ŠIT“.
Pogoni ovih pet fabrika duge su gotovo kilometar i pravi su primjer propasti industrije Šamca u kojem se nekada proizvodilo sve – od hrane, odjeće i namještaja do traktorskih kabina i avionskih dijelova.
Fabrika „Meboš“ osnovana je 1946. godine kao sreska radionica koja je za nekoliko decenija postala drugi najveći proizvođač bojlera i stiropora u bivšoj Jugoslaviji u kojem je radilo preko 800 radnika.
„Meboš“ je osamdesetih izvozio bojlere i na američko tržište, a u jednoj epizodi spomenuo ih je i čuveni komičar Sajnfeld.
Tokom rata i nakon „Meboš“ je poharan, a uprkos brojnim najavama oživljavanja i pokretanja proizvodnje od strane investitora iz Slovačke – otišao je u stečaj 2005. godine.
Na „Meboš“ se nadovezuje fabrika za preradu drveta i proizvodnju namještaja „Budućnost“, bivša „Montaža“ čiji su radnici neumorno radili u tri smjene da bi proizveli sav namještaj i zadovoljili ogromnu potražnju.
U istom dvorištu je bila i fabrika „Stil“ koja je istim tempom proizvodila stilski namještaj, gotovo isključivo za inostrano tržište, pa je često teško razlikovati koji pogon pripada kojoj od ove dvije fabrike.
I jedna i druga bile su u sastavu čuvenog „Šipada“ i zapošljavale su oko 1.600 radnika.
Više o ovoj temi možete pročitati i pogledati video OVDJE
CAPITAL.ba
