Po mnogima najlepše kikladsko ostrvo na Egejskom moru. Pet puta manje
površine i sa preko 100 puta manje stanovnika godišnje ugosti dva puta više
turista od Beograda.
Prvobitnono nazvan Kaliste je nakon pljačkaškog IV krstaškog pohoda postalo
dio “Latinskog carstva” i dobija današnje ime prema crkvi svete Irene na Pirgosu.
Glavni grad Fira se nalazi na kalderi.
Ovaj krst od umirućeg sunca koji se na naslovnoj slici ”vazdiže” iz mora vjerovatno
simbolizuje čudesnu sudbinu koju je ostrvo uz velike promjene preživjelo pre 37
vijekova. Erupcija vulkana je izdubila središte tadašnjeg ostrva i utopila se u moru ostavljajući vijenac strmih stijena tzv. “kaldera”.
Akrotiri, nalazište je opustošenog mjesta za vrijeme erupcije vulkana XVI vijek p.n.e.
Za razliku od Pompeje ovde nema ostataka preminulih ljudi i životinja. Učestale promene,
u prirodi koje su dolazile u vidu otrovnih gasova iz mora, uplašile su stanovništvo koje se
navrat-nanos iselilo sa ostrva. U drugoj polovini prošlog vijeka istraženi su ostaci starog
naselja iz mlađeg bronzanog doba koji mnogo govore o načinu života stanovnika prije
erupcije. Pronađeni su neprocenjivi primjerci umjetničke keramike i prelijepe “svetovne”
freske koje su ukrašavale zidove tadašnjih kuća. Nema ostataka nikakvog oružja.
Na kalderi su se ugnijezdile lijepe bijele kućice, crkve za kupastim plavim krovovima i
poneka vetrenjača. Rijeke turista svakodnevno krstare po cijelom ostrvu ili plove oko
njega, jer ovdje je prirodni fenomen pretvorenu božanski događaj.
